The Tower | Bartosz Janczak

"Wieża"

w Narodowy Uniwersytet w Tajpej

Edukacji (NTUE) na Tajwanie

Mój projekt rzeźby na dziedzińcu
Wydziału Sztuki NTUE w Taipei

Rezydencja artystyczna na dziedzińcu Wydziału Sztuki Narodowego Uniwersytetu Edukacji w Tajpej (NTUE) na Tajwanie. W ciągu trzech tygodni trwania tego projektu zmontowałem i zainstalowałem stalową rzeźbę o wysokości 2,7 m. W tym czasie pracowałem również z grupą studentów z NTUE, dzieląc się z nimi moim doświadczeniem i umiejętnościami i wspierając ich w eksperymentowaniu z nowymi metodami.

Wszystko zaczęło się od od wybrania odpowiedniego miejsca na dziedzińcu. Choć brzmi to jak łatwe zadanie, wybór miejsca dla rzeźby jest kluczową decyzją, gdyż decyduje to o tym, jak ludzie będą odbierać rzeźbę od pierwszej chwili. Ogarnięcie i zrozumienie przestrzeni wymaga pewnych umiejętności, by ustalić miejsca, w których widzowie będą docierać na miejsce. Sposób, w jaki struktura i kompozycja elementów są przedstawione w przestrzeni ma ogromny wpływ na doświadczenie odbiorcy. By to uchwycić, zrobiłem setki zdjęć, wyobrażając sobie, jak rzeźba będzie wyglądać i w jaki sposób wpłynie na otoczenie. Obserwowałem też grę światła i cienia w ciągu dnia i nocy.

Przygotowałem cały projekt łącznie z rozłożeniem formy i ułożeniem płaszczyzn do wycinania laserem w blachach stalowych jeszcze przed przyjazdem na Tajwan. W ten sposób mogłem rozpocząć najtrudniejszą część pracy kilka dni po moim wylądowaniu w Azji. Do wykonania tego projektu użyłem spawarki łukowej i szlifierki kątowej do regulacji i wygładzania elementów złączających.

Żeby złożyć taką strukturę potrzeba prawdziwych mięśni. Często podczas spawania i szlifowania, stalowe elementy, przycinane z milimetrową precyzją na dokładny wymiar wycinarką laserową, wyginają się i mogą się kurczyć lub wydłużać nawet o 1-2 centymetry. Późniejsze wyrównywanie tych dysproporcji może stwarzać problemy.

Cały proces został podzielony na trzy etapy. Najpierw stworzyłem górną część projektu, a następnie środkową część, co pozwoliło mi wkomponować poszczególne elementy konstrukcji uodparniając całość formy na ciężar, jaki miałaby dźwigać.

Następnie umocowałem dolne części, które miały znajdować się pod ziemią, upewniając się, że konstrukcja wewnątrz jest mocna i połączona w wielu punktach podparcia. Całość powstała z około dziewięćdziesięciu kawałków stali połączonych jeden po drugim za pomocą spawarki.

Na koniec przetransportowałem rzeźbę do miejsca docelowego. Dodałem zakotwienie podziemne, pomalowałem cały obiekt wewnątrz i na zewnątrz farbą bazową, która chroni przed warunkami atmosferycznymi, zwłaszcza wilgocią. Następnie wzniosłem rzeźbę do pozycji stojącej, zabezpieczając ją w ziemi długimi stalowymi prętami przechodzącymi przez X i Y, a następnie wykończyłem warstwą białej farby.

Rzeźba znajduje się na dziedzińcu do dziś. Były plany rozwinięcia pomysłu i dodania kolejnych obiektów w cyklu rezydencji artystycznych w nadchodzących latach, ale zostały wstrzymane od czasu pandemii. Trzymamy kciuki za wskrzeszenie tego projektu w przyszłości, zwłaszcza że miejsce jest absolutnie magiczne. Daje wspaniałe wrażenie ogrodu zen i pozwala odciąć się i kontemplować, całkowicie oddzielonym ze wszystkich stron od ruchliwych ulic metropolii.

Powrót